Çocuklarda Öfke kontrolü

Öfke, hayal kırıklığı, incinme, aldatılma, alınganlık, sabırsızlık, hakkının yendiğini düşünme gibi durumlar karşısında, kontrol etmekte zorlandığımız duygu durumudur.

İnsanoğlu, doğumundan itibaren emeklemek, yürümek, konuşmak gibi öfkelenmeyi de istemsizce öğrenirler. Ne kadar öfkelerini kontrol etmeyi deneseler ve büyüklerinden bu konuda destek alsalar da çoğu zaman başarısız olurlar. Çocuklar, erken çocukluk döneminde öfke kontrolününde yanlış yönlendirmeler, hatta baskılamalarla karşılaşırlar. Oysa öfkelenmek de yemek içmek gibi doğal bir tepkidir ve bu duygudan hayat boyu arınmamız mümkün değildir.

Öfkesini göstermeyen özellikle erken çocukluk dönemi çocuğunun, aynı büyükler gibi duygusunu bastırmasının ruhsal ve bedensel gelişimine nasıl zarar vereceğini bilmesi mümkün değildir.

Ebeveynlerin, bir durum karşısında öfkelenmesi gereken yerde sessiz kalan çocuğuna bilinçsizce ders vermek, sessiz kalışına acımasızca tepki göstermek yerine, durumu küçümsemeyip bir uzmandan yardım alması en doğru hareket olacaktır.

Ebeveynler, çocuklarının gelişim döneminde, öfke kontrolünü, çocuklarına mutlaka öğretmeli ; öğretirken defalarca örnek olması, çocuklarına, tepki verilmesi gerekli olan yerde tepki vermesi gerektiğini anlatmalıdır. Vakalar karşısında, çocuğunu dinlemeli, sabırlı bir şekilde anlatmalı ve ikna yoluna gitmelidir. 

Çocuklar ve oyun kavramı bir bütündür.

Oyunların içinde yer alan kazanma ve kaybetme kavramı, hele oyunun içinde dengeyi bozan bir unsur varsa “Haksızlığa uğrama” duygusunu da beraberinde getirir. Çocuk için kaybetmek, kolay hazmedebilinecek bir durum olmaktan henüz uzaktır. Kaybetmeyi hazmetmek belli yaş ve olgunluk gerektirir. Bu aşamaya kadar çocuklar, hiçbir noktada yarışma tuzağına çekilmemeli, oyunu eğlence unsuru olarak görmeleri sağlanmalıdır. Böylelikle öfkeden uzak tutulmalıdırlar.

Çocukların öfkelerini gösterdiği ve zamanımızda en çok rastladığımız anlar, çocuğa ilgisizliğin çoğaldığı anlardır.

Dikkat çekme arzusu, çocukların öfkelerini kontrol edemedikleri anlardır.

Çocuklarımızın bize göre sebepsiz ve anlamsız tepkilerinin altında yatan sebebi bertaraf etmek, onlara günümüzün belli saatlerini ilgili bir şekilde ayırmaktan geçer.

Bağışlayıcı olmak, hoşgörü göstermek, mantıklı ve adaletli olmak kavramlarını çocuklarımıza doğru aktarabildiğimiz sürece öfkeyi kontrol etmeyi öğretmiş oluruz.

İçten sevgilerimle,