Çocuklarımıza her konuda öneriler verme, onları nefessiz yönlendirme ve sorunlarına çözüm bulma, onların yerine seçimler yapma , bu seçimleri beğenmediklerinde de tavır alma konusunda ne kadar güçlüyüz öyle değil mi?

Peki bunu nasıl aşabiliriz?
Ya da gerçekten aşmak istiyor muyuz?

Bunu gerçekten isteyenler ebeveynler için

Çocuklarımız büyürken onlarla iletişimde kalmak, ilerleyen ergenlik yaşları için oldukça önem arz edecektir. Herhangi nedenle iletişim iletişim bağının kopması sonradan tekrar iletişime geçmeyi zorlaştıracaktır. Özellikle altı yaş sonrasında bu bağı sağlam tutmakta fayda vardır. İlişki bağının ne çok incelmesine müsaade edilmeli ne de çok sıkı düğümlenmesine. Böylelikle çocuklarımız herhangi bir sorununu açma konusunda aile dışı bireyler yerine rehber olarak gördüğü anne ya da babayı tercih edecektir.

Onun bir ergen olduğunu unutmayıp ergenlik süresince duyguların anlık değişebileceğini, kararların geçici olabileceğini unutmamamız gerekiyor.

Önce çocuğumuzun söylediğini duymak istemelisiniz. Bu, onu dinlemek için zaman ayırmak istemeniz anlamına gelir. O an müsait değilseniz bunu çocuğumuza iletmelisiniz.

Çocuğumuzun sizin ile iletişime geçtiği konuda ona gerçekten yardımcı olmak istemelisiniz. O an istekli değilseniz, o ana kadar bu durumu ertelemelisiniz.

Çocuğunuz sizinle iletişime geçtiği anda ona sempati kurabilmeli yani onun duygularını gerçekten yaşamalısınız. Bunu ruh halini bütünüyle karşı tarafa geçirmelisiniz.

Çocuklarımızı dinlerken onlara, öğrenme konusunda esnek olduğumuzu göstermeliyiz. Çocuklarımız olaylar karşısında katı olmadığımızı, karşımızdaki kişinin ikna çalışmaları sonucunda tavır ve görüşlerimizin değişebileceğini gördükçe bizimle iletişimde daha istekli olurlar.

Kendimizi mutlu ve güvende hissetmek için sözlü ya da sözsüz iletişimi doğru kodlamak önemlidir.